Concelleiros da lexislatura 2003-2007.
Dedicacións exclusivas e parciais:

• Jaime Rey Barreiro.
• Eduardo Reguera Ocampo.
• Manuel Iglesias Carrera.
• Xose Carlos Pazos Docampo.
• Manuel Pérez Pardo (dedicación parcial).

Declaracións da perda do cargo de concelleiro de:

Miguel Martínez Salomón.
Francisco Virulegio Domínguez.

Nomeamentos, cesamentos, adscrición a comisións e outros referidos a concelleiros do Concello.

Anos 1950, 1960, 1970, 1987.

Nomeamento dos membros da Comisión de Goberno en resolución da Alcaldía de 6 de xullo de 1999 (06/07/99):

Javier Núñez Salgado.
Emilio González Iglesias.
Luis Orge Míguez.
Pilar Martínez González.
Mª del Carmen Rodríguez Cunha.
Xosé Carlos Pazos Docampo.
Cecilia Pérez Orge.

Concelleiros da lexislatura 2003-2007.
Dedicación parcial de concelleiros con responsabilidades de goberno.

Concelleiros da lexislatura 2003-2007.

Débeda na tesourería xeral da seguridade social correspondente ao período 09/2004 do C.C.C. 36108504018 e polas cotas de desemprego de traballadores altos cargos da administración.

Solicitude da dimisión do concelleiro Francisco Puch.

Expediente da reforma das tenencias de Alcaldía do Concello.

Nomeamentos de alcaldes de barrio.

Anos 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988.

En xeral o concello foi unha entidade con autonomía propia que foi perdendo fronte ao poder real, señorial ou eclesiástico; así foi pasando da asemblea veciñal ou do concello aberto a un cambio radical coa aparición de órganos alleos, coma os delegados reais: rexedores, correxidores, intendentes. Fronte a estes apareceron os xurados que representaban á comunidade e velaban polos seus intereses ó seren elixidos polos veciños.

O rexemento estivo presidido polos alcaldes, máxima autoridade xudicial e administrativa da vila, elixido entre os membros do concello e ratificado polas autoridades supramunicipais. En caso de especial relevancia os reis podían mandar un representante para solucionar conflitos. No seu afán unificador e centralizador os Reis Católicos xeralizaron en todo o territorio a figura dos correxidores.

A partir do século XVIII, incrementouse a participación popular coa figura dos deputados do común, destinados a vixiar os abastos, e do síndico persoeiro que defendía a poboación cando se sentía agraviada. Estes cargos eran habituais en poboacións de máis de dous mil habitantes e tiñan carácter anual ou bianual.

Na etapa contemporánea son moitos os vaivéns na autonomía do goberno municipal, tanto nas funcións como no nomeamento dos órganos locais.

Coa democratización dos concellos deixan de existir órganos supramunicipais (correxidores, xurados, intendentes..) persistindo outros como os alcaldes que acabaran perdendo as funcións xudiciais para afianzarse na organización administrativa do concello. A asemblea de goberno pasa de ser o concello aberto a un órgano de poder das elites locais para, de novo, derivar nun órgano colexiado, formado por concelleiros elixidos entre e polos veciños.

Ao mesmo tempo xorden outros novos órganos colexiados como a Comisión Municipal Permanente (1924-1985), a Comisión de Goberno (1985-2004), a Xunta de Goberno Local (2005-), as Comisións Informativas, ou as Xuntas específicas de temáticas diversas entre as que destaca a Xunta Municipal de Asociados (1870-1924).